νταβραντίζω

και νταβραντώ

1. (για άμαξα ή υποζύγιο) τραντάζω, τινάζω, κουνώ δυνατά

2. αναρρωννύω, παίρνω δυνάμεις, δυναμώνω

3. (η μτχ. μέσ. παρακμ. ως επίθ.) νταβραντισμένος, -η, -ο

i) γερός, υγιής, δυνατός

ii) (για πέος) όρθιος, σηκωμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. davrandim, αόρ. τού ρ. davranmak «στέκω στα πόδια μου»].